පිහිදා ඉහ අග දෑසේ කඳුලු උනා....
රස බල,බල අඩුම කුඩුම එකට අනා...
රජ වාසල රජ බොජුනත් එපා උනා....
අමිමෙි රස සම්බෝලය මතක් උනා....
හීල් බතට,දහවල,රෑ තුන්වෙිල...
කෑවත් එපා වෙන්නෑ කුඹුරේ හාල...
ලූනු,මිරිස්,පොල්,දෙහි,ලුණු රස බාල..
අමිමගේ ආදරේ මුසුකල ඇනු තාල....
දහස් ගණන් කඩපිල් වල ලෙවකනවා....
කොලොමි තොටෙි මන්දිර මැද විකිනෙනවා..
කාපු වෙලාවට ඉහ මොල රත්වෙනවා...
අම්මෙි ඒ අත්ගුණ මට සිහිවෙනවා..
වාන්දමන අනුරාගී පෙමි
සිතුවමි ජලාසේ...
හාන්කවිස්සියක් නැතුව
ඉන්නෙද නොදැනුනාසේ...
ඇදහැලෙනා පෙමි වරැවෙන්
මගෙ හිත් මඩලම උතුරනවා
සත්තයි සුදු මැණිකේ...
කෝන්තරේ මොටද ඉතින් නෙතු
මා හා සිනාසේ..
වාත්තුකල රෑප සොබා
දේදුනු තැවරැනාසේ..
තරැ ගැන්නා ඇති සංකාවෙි
උමතු සඳ දිය උතුරනවා..
සත්තයි සුදු මැණිකේ...
හිඟුරැගල කන්ද මුදුනේ
ගැබිබර වැහි වලාසේ..
වහින තුරා මං උන්නේ වියලුන
මහ කතරසේ...
වස්සානේ බිඟුරාවෙි
හිත්මල් යායේ රැවි දෙනවා...
සත්තයි සුදු මැණිකේ.....
